Prace rozpoczęły się w czwartek, obejmą północną i zachodnią część górnego zamku.

- Nie spodziewamy się jakichś skarbów, na razie pokazały się fragmenty naczyń i kafli, ale co bardzo ważne, mamy dowód, że w XVII wieku zamek był mocno przebudowywany - mówi Marek Łuszczek, zastępca burmistrza Iłży. - Posadzka nad jedną z piwnic została wówczas podniesiona o mniej więcej metr. Zamek nieraz już nas zaskakiwał. Podczas poprzednich prac archeolodzy spodziewali się znaleźć studnię na dziedzińcu, a odkryli ją w jednej z komnat. Widać biskupi chcieli mieć ujęcie wody pod dachem.

Dodaje, że zamek górny podzielono na siedem archeologicznych segmentów. Kilka lat temu przebadano dwa z nich - od strony południowej, teraz badane są cztery.

Prace przez całe lato

- Zostanie nam działka z filarami mostu zwodzonego, jej zbadanie będzie trudniejsze, bo jest położona na zboczu wzgórza - mówi zastępca burmistrza i podkreśla, że wykopaliska to ważny krok na drodze do rewitalizacji zamkowego wzgórza.

- Po ich zakończeniu rozpocznie się proces projektowy oparty na koncepcji rewitalizacji wzgórza opracowanej przez zespół architektów z Łodzi, a następnie prace konserwatorsko-budowlane. Chcemy na ten cel zdobyć fundusze unijne - mówi Łuszczek.

Archeolodzy będą pracować na wzgórzu przez całe lato, to wariant optymistyczny przy sprzyjającej pogodzie.

- Kilka deszczowych dni może nam te plany popsuć, później przyjdzie czas na pracę w gabinetach - mówi zastępca burmistrza. - Prosimy turystów o zachowanie ostrożności, niewchodzenie w zagrodzone części. Rozumiemy, że wykopaliska to spore utrudnienie, ale nie chcemy, by doszło do jakiegoś nieszczęśliwego wypadku.

Trochę historii

Zamek biskupów krakowskich w Iłży zbudowano prawdopodobnie w latach 1326-1347 z inicjatywy biskupa krakowskiego Jana Grota. Przebudowany został w połowie XVI i w XVII wieku, dzięki czemu zyskał wystrój renesansowy i nowe fortyfikacje. Podczas potopu szwedzkiego został zniszczony przez wojska szwedzkie i siedmiogrodzkie Jerzego Rakoczego. Odbudowano go w XVII i XVIII wieku, ale ponownie ucierpiał podczas starć z konfederatami barskimi, później nękały go pożary. Ostatni lokator opuścił zamek w 1812 r., a ruiny zaczęto rozbierać na materiał budowlany. Pod koniec XIX wieku zamek kupił Tadeusz Lubomirski i przekazał Towarzystwu Opieki nad Zabytkami Przeszłości. Pierwsze prace konserwatorskie rozpoczęły się w 1910 r., ale dwie wojny pogłębiły zniszczenia. Do końca lat 70. XX wieku przeprowadzono częściową konserwację ruin, której autorem był Stanisław Medeszka.